Website is weer actief.

Hoofdstuk 14

 

Hoofdstuk 15

 

Gefluit en getjilp van diverse vogels halen mij uit mijn slaap. Blijkbaar was ik zo moe dat ik toch in slaap ben gevallen. Ik strek mijn benen en wil gaan staan om de bloedcirculatie een beetje op gang te brengen. Dat valt niet mee, maar uiteindelijk sta ik toch en loop een beetje heen en weer en maak schouder bewegingen om mijn armen ook wat minder stijf te krijgen. Na een kwartier ga ik weer zitten en wacht rustig af tot de zon wat hoger staat en de schuur binnen schijnt. Ik ga weer staan en plaats mij in de zon voor wat warmte. Mijn blaas en darmen beginnen langzaam op te spelen maar door rustig te bewegen kan ik de aandrang goed tegen houden. Langzaam begin ik de hoop te verliezen dat Mèra snel komt. Met kramp in mijn buik hurk ik op de grond en hoop op een snelle komst van Mèra.

“Verdomme, ik houd het niet meer,” kreun ik.

Ik schuifel richting de deur om daar dan maar te plassen en zo de druk te verminderen en het poepen kan uitstellen, de vloer loopt iets af naar de deur dus zal de urine naar buiten lopen. Ik ontspan mijzelf en voel mijn blaas langzaam leeg lopen en tegen mijn wil in ontspant mijn sluitspier zich ook. Mijn pik richt zich hierdoor iets op en de straal komt tegen de deur. Dat wil ik niet en verander tijdens het plassen iets van positie. Had ik dat maar niet gedaan, mijn sluitspier ontspant en ik poep. Met mijn handen op mijn rug en gehurkt zit ik minder stabiel dan ik verwachte en val voorover. De deur vangt mijn hoofd hard op en hierdoor raak ik buiten bewustzijn.

Hoe lang ik daar gelegen heb weet ik niet, maar ik wordt wakker door tikjes in mijn gezicht. Ik kijk omhoog en zie het verontruste gezicht van Mèra.

“Wat is er gebeurt knaapje?”

Nog een beetje beduusd vertel ik wat ik mij nog kan herinneren.

“Dus je bent een beetje dom geweest, knaapje?”

“Ja, Mèra,” beaam ik.

“Ga maar staan en draai je rug naar mij dan kan ik even het touw van je handboeien losmaken.”

“Gadverdamme knaapje, je hebt allemaal poep op je rug, nou dat touw komt zo wel. Hup, naar buiten, zal ik je even afspuiten met een koude straal uit de tuinslang.”

Beschaamd en besmeurd loop ik voor Mèra uit naar een hoek van de tuin.

“Stil staan nu,” commandeert Mèra luid en duidelijk.

Netjes blijf ik stilstaan en wacht de koude straal af, lang duurt het niet en ik voel mijn adem stokken. Met korte ademschokjes krijg ik meer lucht in mijn longen.

“Bukken,” volgt het korte commando.

Vooroverbuigend komt de straal koud water dichter bij mijn kontgaatje en balzak. Hard gaat de straal tegen mijn ballen.

“Benen spreiden.”

Ik doe wat Mèra eist en de straal wordt steeds harder nu Mèra dichter bij komt. Meedogenloos pulseert de straal mijn zak en ondanks de pijn krijg ik toch een stijve lul. De straal verplaatst zich naar boven en treft hard de sluitspier, deze verkrampt zich door de koude druk.

“Ontspannen. Nu.”

Met moeite ontspan ik mijn sluitspier en voel de straal zich naar binnen dringen, mijn endeldarm protesteert door de koude straal. Even later voel ik er nog maar weinig van alles is verdoofd door de kou. De laatste ontlasting wordt naar buiten gespoeld. 

“Goed zo, schuur schoonmaken en de rommel opruimen en dan melden bij de schuifpui.”

“Ja, Mèra,” zeg ik met klapperende tanden. 

De polsboeien worden losgemaakt en ik draai mij om, om naar de schuur te lopen. Mèra was blijven staan en ik sta nu recht voor haar, ik kijk gelijk onderdanig en beschaamd naar de grond.

“Ik zie harde tepels, geil geworden, slet?” de eerste keer dat zij mij niet bij mijn naam noemt.

Zonder ook maar op een antwoord te wachten pakt ze tussen duim en 1e knokkeltje van haar wijsvinger de tepels vast en knijpt er hard in. Slikkend kreun ik een beetje voor me uit.

“Is het zo lekker, slet?” glimlacht Mèra.

Weer wacht ze niet op een antwoord, maar draait beide tepels meer dan een halve slag. Tranen springen in mijn ogen en mijn mond gaat open maar ik geef geen geluid.

“Opruimen. Nu.” 

Gelijktijdig rukt Mèra haar vingers van de tepels zonder de druk te verminderen, draait zich om en loopt weg, mij in de tuin achterlatend en wetend dat ik mij niet eerder meld dat alles spik en span is. 

Een half uur later meld ik mij, met mijn hoofd naar beneden en handen op mijn rug voor het raam van de schuifdeur. Mèra maakt het telefoongesprek af voordat zij mij aandacht geeft. Zij wenkt mij naar binnen. 

“Ik ga nu wat eten klaarmaken, lief hè? Dan kan jij je even douchen en goed wassen want je ruikt een beetje. Als je beneden komt gaan we in de tuin eten want het zonnetje begint alweer lekker te stralen. Ik had net je Meesteres aan de telefoon en Aina zei dat ze zo thuis komen. Dus hup naar boven, douchen.”

“Ja Mèra.”

Schoon en fris ruikend kom ik de tuin inlopen. Mèra zit al te wachten met op de tafel een heerlijk ontbijt. Samen genieten we zwijgend van de zon en van het ontbijt. Nadat ik alles heb opgeruimd mag ik naast Mèra op een stoel zitten.

 

 

Inhoudsopgave of Hoofdstuk 16