Website is weer actief.

- Paspoortcontrole

Paspoortcontrôle.
 
Enige weken geleden kreeg ik de opdracht een reis te boeken naar Eilat, een duikparadijs aan de Rode Zee in Israël. Na enig snuffelen op internet werd een mooie locatie uitgezocht en heb ik de reis geboekt.
 
Eindelijk is het zover. De koffers met wieltjes waren ingepakt en uiteraard was er ruimte voor enige BDSM attributen. In tegenstelling tot onze andere reizen moest ik mijn kuisheidsgordel omhouden.
“De kuisheidsgordel blijft om en die gaat vóór de controle af en in het vliegtuig weer om,” sprak Meesteres Aina kort en zonder een weerwoord te verwachten.
Hierop vertrouwend en toch zenuwachtiger als anders volgde ik Meesteres met de koffers naar de klaar staande taxi die ons naar schiphol zou brengen. In openbare gelegenheden hoef ik geen Meesteres te zeggen maar volstaat Aina, vanzelfsprekend houd ik mijn hoofd iets gebogen. Samen met de taxichauffeur legde ik de koffers achterin en stapte nadat Meesteres was ingestapt ook achter in de auto.
 
De rit verliep voorspoedig en na ruim een half uur arriveerden wij op schiphol. Genietend van een kopje koffie en een broodje verstreek de tijd tot het moment van inchecken.
“Aina, mag ik de sleutel van de Looker? Want die draag ik nog,” vroeg ik nederig.
“Wat raar, die zit helemaal niet meer aan mijn sleutelbos,” hoorde ik Aina verbaasd zeggen na enig rommelen in haar tas.
De zenuwen gierden door mijn keel. Hoe moest ik nu door het poortje en er was ook geen tijd om terug te gaan om de sleutel te halen. Het angstzweet brak mij uit. Dit was niet leuk meer. De stroompjes zweet voelde ik onder mijn oksels vandaan lopen.
“Maar wat nu? Dit gaan ze daar zien, ooooo shit,” stampvoette ik onzeker tegen Aina.
“Gewoon afwachten maar hè,” kreeg ik als antwoord.
Met de koffers op de kar liepen Aina en ik naar de balie. De dame was vriendelijk en liet ons de keuze om te gaan zitten waar wij wilden. Meesteres gaf aan dat zij graag de laatste rij in het vliegtuig wenste en aan het raam. Deze plaatsen waren nog vrij en Aina dankte de dame voor haar service. De koffers zette ik op de band en zag deze nadat er een label aan geplakt was verdwijnen.
 
Voordat we bij de gate waren aangekomen moesten we langs de paspoortcontrole waar alle metaalhoudende materialen in een plastic bak gelegd worden inclusief de inhoud van de zakken, mobieltjes, horloge en ketting, welke ik dus vergat.
Terwijl ik door de detectiepoort liep ging gelijk de verwachte zoemer af en liep ik met een rode kop naar de wachtende douanier. De handscanner gleed over mijn armen en borst, gelijk ging de pieper af.
“Heeft u een ketting om en wilt u die dan afdoen,” sprak de douanier nog vriendelijk.
Terwijl ik zenuwachtig de ketting over mijn hoofd deed hoopte ik dat ik hierna gelijk mocht doorlopen. De ketting gaf ik aan de douanier die fronsend de tekst bekeek maar niets zei. Vervolgens begon hij weer met de scanner mijn lichaam te controleren en nu werd mijn angst bewaarheid, de scanner begon te piepen bij mijn kruis.
“Ik denk dat wij even apart moeten gaan of niet meneer?”
“Ja meneer,” fluisterde ik met mijn hoofd gebogen.
Gedwee volgde ik de douanier naar een kamertje, ik draaide mijn hoofd nog even om naar Meesteres en zag dat Zij mij lachend aankeek. De deur ging open en de douanier liet mij voorgaan en sloot de deur.
“Ik vraag er even een collega bij,” en pakte de telefoon.
 
Even later werd er op deur geklopt en kwam er een andere douanier binnen.
“Deze ketting had meneer hier om,” en overhandigde de ketting. “Verder scande ik meneer en bij zijn kruis kreeg ik weer een alarmsignaal, meneer zijn riem was al af, daarop ben ik met meneer hier naar toe gekomen en heb op jou gewacht.”
“Prima,” zei de tweede douanier “Meneer is dus een slaaf en mag ik vragen wat voor metaal er bij uw kruis is?”
“Een kuisheidsgordel,” bracht ik uit met een brok in mijn keel.
“Dan willen wij dat graag even controleren, meneer. Wilt U zo vriendelijk zijn om handen op uw rug te doen zodat wij u uit veiligheidsvoorschrift eerst even boeien.”
Traag draaide ik mij om en deed mijn handen op mijn rug. De stalen handboeien voelde ik om mijn polsen klikken. De beide mannen gingen voor mij staan en de laatst binnen gekomen douanier gaf de ander opdracht mijn broek open te maken. 
Nadat hij eerst latex handschoenen had aangetrokken maakte hij zonder gene de knoop van mijn broek los en ritste mijn gulp open. De douanier hurkte en trok mijn broek van mijn billen en liet deze op mijn enkels vallen. De rode string die ik aanhad liet duidelijk de vormen van de tralies zien.
“Spannend slipje,” sprak de mij opnemende douanier.
Met een lach trok de andere man mijn string naar beneden. De kuisheidsgordel sprong uit mijn string en mijn goed gevulde zak bungelde zwaar heen en weer.
“Scan hem nog maar een keer voor de zekerheid, misschien is dit gewoon een trucje om ons af te leiden,” sprak de leiding nemende douanier.
De handscanner werd nu met een zakje afgedekt en de douanier scande mijn buik, kuisheidsgordel en langs mijn benen ging hij naar beneden. Via mijn kuiten ging hij weer naar boven en bij mijn kont begon de handscanner weer te piepen.
“Het lijkt of meneer de slaaf iets in zijn kont heeft zitten of de scanner is erg gevoelig.”
“Ik neem geen risico, duw meneer maar voorover op de tafel en controleer maar of meneer iets anaal te verbergen heeft,” zei de leidinggevende weer.
“Echt waar heren,” begon ik tegen te sputteren, “er zit echt niets in mijn anus.”
“Hier heb je de Aqua lub.”
De actiefste douanier smeerde zijn gehandschoende hand in met glijmiddel en smeerde mijn kont in.
“Gewoon ontspannen en op de tafel voorover liggen dan zal het geen pijn doen.”
“Ja, meneer,” sprak ik zacht, wetende hoe het is om een vuist te voelen.
De mannenhand voelde ik tegen mijn billen en met een snelle beweging drong de hand met glijmiddel langs mijn genotspier naar binnen. De hand was dikker dan de vrouwenhand van Meesteres en nu voelde ik de knokkels langs mijn sluitspier glijden.
Onbewust spande ik mijn sluitspier aan en de douanier schrok hiervan en hield zijn grote ruwe hand die hij in mij geplant had stil. Hij opende zijn hand in mijn kont en voelde rond. De kuisheidsgordel sloeg met een klap tegen het bureau en de druk op mijn prostaat groeide zo dat ik spontaan leegliep.
“Hmmmmmm, ik voel niets dus ik denk dat de scanner strak staat afgesteld.”
Gelijk trok de douanier zijn hand volledig geopend uit mijn kont. Een kreun ontschoot mijn mond en ik zakte door mijn knieën. De douanier duwde met zijn hand op mijn rug zodat ik niet van de tafel schoof.
“Volgens mij vond dit slaafje het voelen wel lekker, lachte de kijkende douanier.
“Zijn pik druipt ervan en zijn reet staat nog wijd open. Zal ik ook eens voelen dan weten we het zeker.”
Iets zeggen durfde ik niet en hoorde het latex van de handschoen bij de andere douanier over zijn hand kruipen. Ook hij smeerde glijmiddel op zijn hand en even later voelde ik de tweede hand tegen mijn sterretje.
“Heb je echt niets verstopt in je kont, meneer slaaf?”
“Nee meneer echt niet,” mompelde ik.
“Toch maar even controleren dan,” sprak de douanier alsof ik niets gezegd had.
Zonder zijn vingers bij elkaar te doen wrikte hij zijn vlakke hand mijn reet in mijn sluitspier scheurde bijna uit door dit geweld. Kreunend ontving ik zijn grote hand het was haast een verademing toen mijn sluitspier zijn pols omsloot. Na wild gewroet te hebben en ik huilend smeekte te stoppen voelde ik langzaam zijn hand uit mij gaan, bewust drukte hij stevig tegen mijn prostaat en al mijn geil liep uit mijn lul. Schokkend bleef ik op de tafel liggen. De douaniers deden hun handschoenen uit en wasten hun handen in het aangrenzende toilet.
 
Nadat ze terug gekomen waren zeiden ze dat het voor elkaar was en dat ik mij mocht aankleden. Eerst werden de handboeien losgemaakt waarna ik met knikkende knieën ging staan en trok mijn vol van geilvocht natte string weer omhoog. Het plakte aan alle kanten en zat niet lekker. Mijn spijkerbroek was ook nat en de vochtige plekken waren duidelijk te zien in mijn broek.
“Hier is je ketting en de volgende keer eerst aangeven dat je een kuisheidsgordel draagt anders krijg je weer zo’n behandeling.”
“Ja, meneer,” zei ik nog zacht en liep de kamer uit en zag Meesteres op een stoel zittend wachten.
Zwijgend liep ik met Meesteres naar de gate waar het vliegtuig klaar stond.